Badania

Wczesne formy poliwęglanów zaczęły być opracowywane pod koniec lat 90-tych XIX wieku. Lexan (nazwa handlowa poliwęglanu) został opatentowany w 1953 roku. Od tego czasu przez wiele dziesięcioleci poliwęglany były stosowane jako osłony w obrabiarkach. Nawet dzisiaj istnieją nowe obrabiarki kosztujące setki tysięcy złotych, które nadal instalują tylko jedną, cienką warstwę poliwęglanu jako podstawowy panel wizyjny, mimo że od lat dostępne są znacznie mocniejsze, wielowarstwowe okna ochronne.

To nie jest atak na poliwęglany. Poliwęglany są najmocniejszym, przezroczystym materiałem, jaki istnieje, ale w momencie, gdy zaczynasz używać swojej maszyny, poliwęglan zaczyna się zużywać. Są one integralną częścią składową szyb bezpieczeństwa, jednak są tylko jednym z elementów, które sprawiają, że panel wizyjny obrabiarki jest prawdziwym oknem bezpieczeństwa o jakości balistycznej.

12-letnie badanie, w którym poddawano poliwęglany działaniu chłodziw. Wyniki były alarmujące. Już po dwóch latach poliwęglany tracą 40 procent swoich właściwości wytrzymałościowych, a po siedmiu latach – 90 procent. Oznacza to, że kawałek poliwęglanu, który na początku miał grubość 9,52 mm (375 cali), teraz ma odporność na uderzenia kawałka o grubości 1,43 mm (0563 cali). To jest po prostu nie do przyjęcia. W badaniach tych nie uwzględniono obciążenia wiórami ani zastosowania chłodziwa o wyższym ciśnieniu. Każdy z tych czynników mógłby kilkakrotnie przyspieszyć tempo degradacji.

W tym samym badaniu stwierdzono, że zabezpieczone poliwęglany (poliwęglany laminowane z kawałkiem szkła) zachowują 90 do 100 procent swoich właściwości udarowych przez okres do 12 lat. Jeśli możemy zapobiec kontaktowi cieczy chłodząco-smarujących z poliwęglanami, zapobiegamy ich zniszczeniu.